Vanaf 1900 ontstond, met name in gemeenten met meer dan 50.000 inwoners, de functie van Gemeentelijk Inspecteur/Adviseur van het onderwijs. Onderwijsgevenden met ervaring, gezag en kennis van het onderwijsveld werden belast met toezicht en advies. Dat gemeentelijk toezicht was tot 1936 wettelijk verplicht. Men noemde de inspecteurs en adviseurs, gelet op hun relatief zelfstandige positie, ook wel ‘wethouders te velde’. Vanwege toenemende deregulering en autonomievergroting werd de inspectiefunctie vanaf de zeventiger jaren steeds meer omgebogen naar die van onderwijskundige advisering en volgde integratie in het ambtelijk apparaat. (Dit wordt uitgebreid beschreven in Rutgers, E.P. (red.). Van gemeentelijk schooltoezicht naar gemeentelijke onderwijskundige advisering. Een onderwijsbestuurlijke variant. (Kluwer 1990).

In 1981 werd de Landelijke Vereniging van Gemeentelijk Inspecteurs, Consulenten en Adviseurs van het Onderwijs (LVGICA) opgericht. Door het verdwijnen van de gemeentelijke inspectie veranderde de naam LVGICA in de negentiger jaren in LVGOA. In 1997 verbreedde de vereniging zich tot Landelijke Vereniging voor Onderwijs (https://lvo-onderwijs.nl).

Baukje Zandstra werd in 1983 lid van LVGICA. De vereniging bestond in 1990 uit 160 leden en kende een sectie bewegingsonderwijs met 25 actieve leden waarvan Zandstra van 1985 tot 1995 voorzitter was. Deze sectie kwam regelmatig bijeen, wisselde ervaringen uit rondom het verbeteren van het gemeentelijk beleid op vakonderwijs en aanpalende gebieden als schoolsport, schoolzwemmen, gymnastiekaccommodaties en speelplaatsen, organiseerde vele conferenties en oefende waar nodig invloed uit op de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de Rijksoverheid.