Hendrik Cornelis Gerard Kemper werd op 20 maart 1941 geboren in Amsterdam en ging daar naar de lagere school St. Louis. Op het St. Ignatius College veranderde ‘Henny van de Lijnbaansgracht’ zijn ‘meisjesachtig’ klinkende voornaam in Han. Hij slaagde in 1961 voor zijn gymnasium bèta.
De basis van bevlogenheid en betrokkenheid
Na het gymnasium ging Kemper naar de Academie voor
Lichamelijke Opvoeding te Amsterdam
. Al in 1964, een jaar voor zijn afstuderen, keerde hij terug naar zijn oude middelbare school als leraar lichamelijke opvoeding en bleef daar tot 1976 werken.
Naast de praktijk ging Kemper in de wetenschap aan de slag. Aan de ALO had fysioloog P. Biersteker zijn belangstelling gewekt voor de wetenschappelijke onderbouwing van de relatie tussen lichamelijke activiteit enerzijds en lichamelijke fitheid en lichamelijke gezondheid anderzijds. Een droom kwam uit toen hij na de ALO aan de slag kon als aan de universiteit van Amsterdam. Deze onderzoeksplaats gebruikte tevens voor het uitvoeren van zijn .
Het AGGO en hoogleraar
Op basis van zijn promotie, onderzoekscapaciteiten en presentatievaardigheden kreeg Kemper . Aanvankelijk als wetenschappelijk hoofdmedewerker (1968-1978) op het Jan Swammerdam Instituut aan de Universiteit van Amsterdam. In die periode was hij initiator en hoofd van het .
Eind jaren zeventig werkte Kemper samen met
Jan Bovend’eerdt
en enkele anderen aan de ontwikkeling van de ‘MOtor PERformance (MOPER) Fitness Test (1980).
In 1984 werd Kemper, aan een interfaculteit van beide Amsterdamse Universiteiten, benoemd tot hoogleraar Gezondheidskunde met betrekking tot Bewegen. Hij was mede oprichter van de
Interfaculteit voor Lichamelijke Opvoeding
en enkele jaren (1986-1990) decaan van de Faculteit der Bewegingswetenschappen (FBW). In 1995 verruilde hij, met zijn onderzoeksgroep, de FBW voor het EMGO+ Instituut (Institute for Health and Care Research) aan het VU Medisch Centrum.
Internationale wetenschappelijke carrière
Als hoogleraar bleef Kemper impulsen geven aan het AGGO. Hij publiceerde daar
drie monografieën over, begeleidde 25 promovendi, en stond hij aan de basis van de Nederlandse Norm Gezond Bewegen ().
De
bibliografie van Kemper is zeer imposant. Hij schreef diverse en heeft meer dan 400 wetenschappelijke artikelen in (inter)nationale gerefereerde tijdschriften op zijn naam staan. Uit zijn publicaties werd
meer dan 5000 maal geciteerd.
Kemper was niet alleen de grondlegger van het wereldwijd bekend geworden AGGO. Zijn brede, baanbrekende wetenschappelijke werk leidde tot nieuwe opvattingen op het gebied van groei en ontwikkeling, gezondheid en fitheid, over de invloed van leefstijl en het belang van bewegen. Hoogleraar-onderzoeker Kemper werd gewaardeerd om zijn inzichten en uitgangspunten, zijn positief kritische opstelling, zijn grote betrokkenheid bij zijn onderzoekspopulatie en zijn charismatische persoonlijkheid. Zijn wetenschappelijk werk ontving dan ook
veel, ook internationale waardering o.a. blijkend uit drie eredoctoraten en de ‘Han Kemper Lecture’ die vanaf 2021 werd uitgesproken op het 2-jaarlijkse PWP-congres (Pediatric Work Physiology).
Spreker, redacteur, adviseur, beleidsmaker, beoordelaar
Kemper formuleerde gemakkelijk en was zich er steeds van bewust dat aandacht voor de inhoud sterk afhankelijk was van de wijze van presenteren. Vanwege de hoge relevantie van zijn onderzoek en zijn alom gewaardeerde overdrachtscapaciteiten was Kemper, in binnen en buitenland, een veelgevraagd spreker. Daarnaast verzorgde hij en participeerde in de .
Op grond van zijn kennis en ervaring, inzicht en overzicht, schrijfvaardigheid en redactionele kwaliteiten vervulde Kemper bovendien jarenlang functies in
redacties, beleidsorganen, adviesraden en beoordelingscommissies. Hij had daardoor, in combinatie met een aantal
specifieke publicaties gericht op de lichamelijke opvoeding, bewegingsonderwijs en sport, grote invloed op deze sectoren in Nederland.
Literaire pensionado
Na zijn emeritaat als hoogleraar in 2004 bleef Kemper zeer actief, onder meer als ‘reviewer’ en ‘editor’ van tijdschriften op het gebied van gezondheid en bewegen. Dankzij zijn pensioen kreeg hij ook de tijd en de ruimte om in publicaties meer aandacht te besteden aan het literaire aspect. Hij ging zelfs over op het schrijven van fictie, in de vorm van verhaaltjes en sprookjes voor zijn kleinkinderen. Ook produceerde hij een
drieluik over de eerste dertig jaar van zijn leven.
Daarnaast was Han Kemper bijna 10 jaar vrijwilliger bij de organisatie Slachtofferhulp Nederland en sinds 2013 is hij consulent bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE).
Literatuurverwijzingen
- Mechelen, W. van & Twisk, J. (eds.), (2004). Liber amicorum voor Han Kemper: beweegredenen onderzocht. Maarssen: ELSEVIER Gezondheidszorg, 196 p.
- Kemper, H.C.G. (2004). Mijn beweegrede(n). Maarssen: ELSEVIER Gezondheidszorg, 52 p.
- Hildebrandt, V. (2004). Bespiegelingen over de Nederlandse norm gezond bewegen (de ‘Kemper-norm’). In: Beweegredenen onderzocht: liber amicorum voor Han Kemper: Maarssen: Elsevier gezondheidszorg, p. 79-87.
- Kemper, H.C.G. (2014; 2016). Van Henny via Han tot Han CG: fragmenten uit een leven dat van toevalligheden aan elkaar hangt. ’s-Gravenhage: KEMPER CONSEIL Publishing, Deel I, 96 p.; Deel II, 156 p.
Externe links
Auteur: Kees van Tilborg
Han Kemper over verschillen in biologische leeftijd bij jongens van 12-13 jaar (1973). Uit: Lijf in Beweging nr. 7. Bron: Beeld en Geluid.
