Na WOII werd het volleybalspel in de grote steden steeds populairder. Dat gebeurde door de activiteiten van Klaas Rijsdorp (die in Utrecht enkele clubs oprichtte), Kees van Zweeden (die in Den Haag actief was) en Dick Schmüll (in Amsterdam).

Schmüll voorzag dat volleybal meer kon worden dan alleen een populaire schoolsport. Hij nam daarom in 1946 het initiatief voor een voorbereidende vergadering met als doel ‘te komen tot een landelijke volleyball-bond c.q. –commissie’. Een landelijke organisatie zou immers gemakkelijk zijn om het spelen van volleybal te bevorderen, wedstrijden te kunnen organiseren en deel te kunnen nemen aan (inter)nationale wedstrijden en competities. Schmüll belegde daarom op 18 januari 1947 in het AMVJ-gebouw een vergadering voor volleybalspelers en volleyballeiders. In het vakblad De Lichamelijke Opvoeding riep hij alle‘volleybalenthousiasten’ op de bijeenkomst bij te wonen. Tijdens de vergadering werd de Landelijke Volleyball Commissie (LVC) ingesteld en vond een uitwerking plaats in twaalf conclusies en besluiten.

Een vertegenwoordiger van de LVC zou op 17 april 1947 aanwezig moeten zijn in Parijs bij de oprichting van de Fédération Internationale de Volley-Ball (F.I.V.B.). Schmüll, die ook bezig was met de oprichting van een basketbalbond, wist dat een Nederlands studenten basketbalteam midden april deel zou nemen aan een tournooi in Parijs. Hij vroeg een lid van het studentenbaketbalteam, student medicijnen Pierre Eskes, als vertegenwoordiger van de LVC Nederland te vertegenwoordigen. Zo geschiedde en was Nederland één van de veertien landen die aanwezig waren bij de oprichting van de F.I.V.B.

Omdat voor participatie in de F.I.V.B. en deelname aan internationale toernooien voortaan een officiële bond nodig zou zijn, werd op 6 september van hetzelfde jaar 1947, wederom in het AMVJ-gebouw, de Landelijke Volleyball-Commissie opgeheven en werd daar de Nederlandse Volleybal Bond (Nevobo) opgericht. De Nevobo bestond toen uit 11 kringen (afdelingen) en had Schmüll als eerste voorzitter. Deze functie bleek Schmüll al snel niet te kunnen combineren met de tijd die hij aan zijn werk en aan zijn passie basketbal moest en wilde besteden. Hij droeg daarom het voorzitterschap van de Nevobo al na een jaar (1948) over aan W.P. Struik.